Yn creu, yn gweu, y geiriau’n delweddi,
ond yn ôl y beirniaid, nid ydynt yn gerddi –
sy’n canu, na’n dangos dealltwriaeth gan fardd,
ag o’r cylch breintiedig caf fy ngwahardd.
Fod fy ngwaith yn amrwd, nid oes amheuaeth,
a ni fydd yn llwyddo yn yr un gystadleuaeth,
ond i mi, o leiaf, maent yn llawer mwy siriol,
na ‘r cerddi a dyfarnir ei bod yn rhagorol.
Mae’r cerddi cyhoeddedig sy’n canu i chi,
Yn anffodus yn ddiflas ac yn ddirgelwch i mi.
Delwedd ni ddaw, dim ond geiriau mydryddol,
Wedi ei gosod yn fedrus mewn siâp arddulliadol.
Efallai mai anwybodaeth o’r grefft o farddoniaeth,
Sy’n rhannol gyfrifol am fy niffyg dealltwriaeth,
Ond yn wir i chi dyna yw’r profiad cyffredin,
Gan na hastudiwyd mynegiant ymysg fy nghynefin.
Ac felly rwy’n sidro fod gwell i mi beidio,
Newid fy steil rhag i mi niweidio,
yr hyn sy’n arbennig i’m waith wyddost ti,
y cerddi pob dydd sydd yn bleser i mi.
Cyhoeddwyd yn wreiddiol yng nghylchgrawn ‘Tu Chwith’ (Cyfrol 30, Thema: ‘Na!’)/ Originally published in the journal ‘Tu Chwith’ (Issue 30, Theme: No!)