Wel mae’n bleser cael dweud fod pethe dal yn mynd yn dda hefo’r gyrfa academaidd. Dechreuais darlithio ym mis Medi ac rwy’n ei fwynhau yn arw; er mae hi’n hynod o waith caled cofia! Mae hi fel paratoi at cyflwyno mewn cynhadledd – pob wythnos! Rwyf mor brysur fel fy mod yn falch o weld y gaeaf yn cau amdanom ni, fel allaf sbïo trwy’r ffenest heb deheu am fynd allan am dro. Ond ta waeth, beth sydd gan hyn i gyd i wneud hefo opera sebon wedi ei lleoli draw yn Texas? Wel, nol yn yr wythdegau mi roeddwn i, fel hogan fach, wrth fy modd hefo’r sioe gyfareddol (glamorous), hollol dros-ben-llestri yma. O’r foment oedd y ‘theme tune’ nodweddiadol yn cychwyn, nes diweddaru pob pennod ar cliff hanger, roeddwn wedi fy swyno. Ac yn ddiweddar, wrth ddychwelyd o Zambia, welais un neu ddwy bennod ar yr awyren, a ffeindies i fo pan ddes i adre – lle allaf ei ‘stream’ ar yr ipad. Gwych.
Dechreuodd y sioe hefo pennod o’r enw ‘Digger’s daughter’ lle mae Bobby Ewing yn dychwelyd i fferm Southfork, hefo’i wraig newydd Pam (merch Digger Barnes). Rydym yn dysgu’n sydyn, trwy ymatebion y cymeriadau, fod hyn yn annisgwyl a ddim yn mynd i gael ei dderbyn yn hawdd gan bawb (neu neb?!) Oherwydd fel y teuluoedd Montague a Capulet, mae yna hanes o elyniaeth rhwng y teuluoedd yma, sy’n ymestyn yn ôl at pan oedd Jock Ewing a Digger Barnes yn ‘wildcating’ am olew yn y ‘30au. Mae hi’n cynnwys triongl cariad rhwng y ddau, dros ‘Miss Ellie’, a oedd yn gariad i Digger ond priododd Jock i achub Southfork rhag mynd yn fethdalwr. Y syniad gwreiddiol am y sioe oedd fysa’r gynulleidfa yn ymddiddori ym mherthynas Bobby a Pam ac yn ei ddilyn yn frwd. Ac mae hi’n stori fach reit ddiddorol – mae Bobby yn gymeriad dymunol a parchus, ac mae Pam yn ddynes gref, ddiddorol, ac maent yn gwneud cwpwl bach neis, golygus.
OND, ddaeth yn glir ar ôl cyfnod byr iawn, fod gan bobl fwy o ddiddordeb mewn brawd mawr Bobby, a dihiryn y sioe, JR Ewing. Ew, oes oedd yna erioed drwg yn y caws, wel dyma fo – roedd wastad wrthi’n trio gwneud ‘deal’ ac roedd ei dulliau gwastad yn cynnwys y cynlluniau fwyaf ffiaidd, cyfeiliornus (devious) a ‘Machiavellian’ posib; ac aeth yn waeth wrth i’r gyfres ddatblygu, siŵr o fod oherwydd wnaeth y cynhyrchwyr sylweddoli ei atyniad. Ac mi roedd y berthynas rhwng ef a’i wraig Sue Ellen yn un stormus, gan gynnwys ysgariad, ail briodas, carwriaethau hefo pobl eraill (ar y ddau ochr gan gynnwys chwaer Sue Ellen), a chynllunio yn erbyn ei gilydd; roedd yna hyd yn oed can am JR roedden ni yn ei ganu ar fuarth yr ysgol, ac mae’r cwestiwn ‘pwy saethodd JR’ hefo statws chwedlonol (legendary) erbyn hyn. A rhywbryd yng nghanol y ffuglen wych yma i gyd, mi wnaeth yr actor a oedd yn chwarae JR cyd-drafod gwell contract i’w hun gyda ‘Lorimar stiwdios’, dêl fysa JR wedi bod yn falch ohoni. Roedd y sioe hefyd yn llawn steil yr wythdegau a byd y ‘texas oilman’, o’r ‘bourbon and branch’ roeddent yn ei hyfed yn yr ‘Oil Baron’s club’ a’r ‘Cattleman’s club’, i wallt mawr, ‘shoulder pads’ a gôr-colur ei ‘WAGs’.
Mae Dallas (yr hen gyfres, dwi heb gyrraedd yr un nesaf eto) yn cynnig golwg i mewn i fywyd mewn un lle ag amser arbennig – ac un gwbl wahanol i fywydau rhan fwyaf o’r gynulleidfa; dihangfa lwyr o fywyd pob dydd. A dyma un o’r pethau pwysig am ffuglen sydd weithiau yn cael ei hanwybyddu. Ydy mae opera sebon megis Dallas yn rhywbeth ysgafn i’w wylio jest er mwyn hwyl, ac nid yw’n addysgol (oni bai eich bod am ddysgu am y busnes olew, neu sut i hyfforddi ceffylau ar y fferm). Ond yn bersonol allaf ddweud, fod pan fod gen i lwythi o waith i’w wneud, a ddim amser i fynd allan am fwy na rhyw ugain munud i ymestyn fy nghoesau, mae cael trochi (immerse) fy hun yn y byd bach clyd yma – wrth fwyta brecwast, neu olchi fyny, neu wrth orwedd lawr pan does gen i ddim egni ar ôl i hyd yn oed darllen – mae’n ffynhonnell bwysig o hydwythdedd (resilience), trwy helpu fi i ymlacio a meddwl am rywbeth arall am rhai munudau. Ar hyn o bryd rwyf wedi cyrraedd cyfres deg, sy’n dechrau gyda Pam yn dihuno i ffeindio Bobby yn y gawod ac felly dyw e ddim wedi marw, mae Patrick Duffy yn ôl yn y gyfres, ac mae’r tair blynedd diwethaf wedi bod yn freuddwyd! Athrylith! Hefyd, mae yna ddyn wedi troi i fyny yn honni mai ef yw Jock, a bod o heb farw yn De America, ond fod ei wyneb wedi newid oherwydd llawdriniaeth ar ôl y ddamwain hofrennydd (helicopter). Mae yna twtch o’r ‘Pale rider’ i’r llinyn stori yma ac rwyf yn edrych ymlaen at gael gweld sut mae’n datblygu (gan wrthsefyll y temtasiwn i sbïo ar Wikipedia). Ni allaf feddwl am ddifyrrwch gwell a gallaf ei hollol argymell!
Sara Louise Wheeler 